ιστιατικός

ἱστιατικός, -ή, -όν, (Α)

ιων. τ. εστιατικός*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ιων. παράλλ. τ. τού ἑστιατικός*. Για την ερμηνεία τού ἱ- βλ. λ. εστία].